Η ταινία Almanya_Willkommen in Deutschland, που είδα δύο φορές μάλιστα –στα γερμανικά φυσικά- με έκανε να κλάψω. Ήταν μια ταινία με καταπληκτικό χιούμορ που με συγκίνησε και με ευαισθητοποίησε στο θέμα της μετανάστευσης. Τελικά τι είναι αυτοί οι άνθρωποι που έχουν ζήσει το μεγαλύτερο μέρος της ζωής τους εδώ στη Γερμανία αλλά προέρχονται από μια άλλη χώρα;
Το κακό στη Γερμανία είναι η νοοτροπία των ανθρώπων απέναντι στους μετανάστες.
Επειδή η Γερμανία μετά το 2ο παγκόσμιο πόλεμο ζήτησε εργάτες από τα φτωχά κράτη της Ευρώπης (Ελλάδα, Ιταλία Ισπανία, Πορτογαλία, Τουρκία), η έννοια του μετανάστη στη Γερμανία είναι συνυφασμένη με την έννοια του εργάτη, του κατώτερου κοινωνικού στρώματος. Στην Αγγλία όπου έζησα την δεκαετία του ’90 για 2 χρόνια, δεν αισθάνθηκα ποτέ κάτι τέτοιο, γιατί στην Αγγλία υπάρχουν οι μετανάστες-εργάτες αλλά υπάρχουν και οι μετανάστες που σπούδασαν στα πανεπιστήμια της Αγγλίας και έμειναν εκεί για να εργαστούν και να ζήσουν.
Το δεύτερο κακό είναι ότι πολλοί μετανάστες εκμεταλλεύονται τις παροχές της κοινωνικής πρόνοιας (Socialamt), κι έτσι στο μυαλό του γερμανού πολίτη ο μετανάστης πλέον από εργάτης έχει μεταλλαχτεί σε παράσιτο, αφού παίρνει χρήματα που του παρέχει το κράτος μεν αλλά τα παρακρατεί από τους φόρους των εργαζομένων.
Η δεύτερη και τρίτη γενιά μεταναστών στη Γερμανία βέβαια, έχει ενσωματωθεί, όσο θα μπορούσε δηλαδή. Γνωρίζει τη γλώσσα, έχει πιθανόν σπουδάσει στη Γερμανία, εργάζεται και δεν ξεχωρίζει από το μέσο Γερμανό. Δεν του δημιουργεί προβλήματα στην επικοινωνία, δεν σκέφτεται τόσο διαφορετικά, δεν ξεχωρίζει…
Αν τους ρωτήσεις, πως αισθάνονται, κάποιοι σου λένε π.χ. Ελληνίδα στην καρδιά αλλά γερμανίδα στο μυαλό. Κάποιοι άλλοι νοιώθουν ότι η Γερμανία είναι πλέον η πατρίδα τους και η Ελλάδα, η χώρα των προγόνων τους. Κι άλλοι παρότι έχουν περάσει το μεγαλύτερο μέρος της ζωής τους στη Γερμανία, λένε “Αχ! Ελλάδα και πάλι Ελλάδα!!!”.
Το ίδιο συμβαίνει και με τους μετανάστες από άλλες χώρες. Όταν άρχισα να παρακολουθώ τα σεμινάρια Γερμανικών στο Volkshochschule, μας ζήτησαν να γράψουμε σε ένα χαρτόνι τι είναι Πατρίδα (Heimat ist…) για τον καθένα από μας. Μου φάνηκε πολύ συγκινητικό αυτό που έφτιαξε ένας νεαρός, μόλις 4 χρόνια στη Γερμανία “Heimat ist, da wo mein Herz ist” (Πατρίδα είναι, εκεί που είναι η καρδιά μου) και ζωγράφισε μια καρδούλα στη θέση της λέξης καρδιά! Κάποιοι δάκρυσαν, κάποιοι δυσκολεύτηκαν, κάποιοι σαν κι εμένα δεν είχαν πρόβλημα να αποφασίσουν γιατί η διαμονή μου εδώ ήταν κάτι το προσωρινό κι έτσι διαπίστωσα την πλεονεκτική θέση στην οποία βρισκόμουν απέναντί τους. Είχα το ατού της επιστροφής, κάτι που για τους περισσότερους ήταν άπιαστο όνειρο.
Η αλήθεια είναι ότι πολλοί δυσκολεύτηκαν να εκφράσουν αυτό που ήθελαν. Για κάποιους Πατρίδα ήταν η χώρα που γεννήθηκαν, για άλλους η χώρα που ζουν, για κάποιους άλλους η μαμά τους, οι παιδικοί τους φίλοι, οι γνώριμες μυρωδιές, οι αναμνήσεις, το μέρος που νοιώθουν όμορφα ή ακόμα πιο ποιητικά, μια βόλτα στους δρόμους της παιδικής τους ηλικίας!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου