Ο ΕΛΥΤΗΣ ΚΑΙ Η ΕΛΛΑΔΑ

Ο Οδυσσέας Ελύτης, ο αγαπημένος μου δημιουργός του “Άξιον Εστί” και του “Ήλιος ο πρώτος”, με Νόμπελ το 1979, χαρακτηρίζεται ως ο ποιητής του Αιγαίου και δικαιολογημένα. Έγραψε λοιπόν ότι  “Εάν αποσυνθέσεις την Ελλάδα, στο τέλος θα δεις να σου απομένουν μια ελιά, ένα αμπέλι κι ένα καράβι. Που σημαίνει: με άλλα τόσα την ξαναφτιάχνεις.”

Ο Ελύτης γράφει ακόμα: “Κατακλυσμούς ποτέ δε λογαριάσαμε μπήκαμε μες στα όλα και περάσαμε…
Κι έχουμε στο κατάρτι μας βιγλάτορα παντοτινό τον Ήλιο τον Ηλιάτορα!”

“Ώσπου στο τέλος ένοιωσα κι ας πα να μ’ έλεγαν τρελό, ότι απ’ ένα τίποτα  γίνεται ο παράδεισος”

“Είμαστε οι μόνοι σ’ ολόκληρη την Ευρώπη που έχουμε το προνόμιο να λέμε τον ουρανό “ουρανό” και τη θάλασσα “θάλασσα”, όπως την έλεγαν ο Όμηρος και ο Πλάτωνας πριν δυόμισι χιλιάδες χρόνια. Δεν είναι λίγο αυτό. Η γλώσσα δεν είναι μόνο ένα μέσο επικοινωνίας. Κουβαλάει την ψυχή του λαού μας και όλη του την ιστορία και όλη του την  ευγένεια...”

“Ω Θεέ μου πόσο μπλε ξόδεψες για να μην σε βλέπουμε;”